على قبل از تصميم بجنگ معاويه، با جمعى از نزديكان خود به مشورت پرداخت. هر يكى اظهار نظرى كردند، از آن ميان عمار ايستاد و چنين گفت يا على اگر مى‏توانى كه حتى يكروز بتأخير نياندازى، سپاه خود را بسيج ده قبل از آنكه آنها آماده باشند و رأى خود را بر مخالفت استوار سازند. سرزمين آنها را اشغال كن و آنگاه آنها را به آنچه صلاح است دعوت كن، اگر پذيرفتند مقصود ما همان است و بس و اگر با ما جنگيدند و ما هم مى‏جنگيم بخدا قسم با ريختن خون آنها و كوشش در جهاد قرب پروردگار و كرامت نزد او را درك مى‏كنيم¹⁰³.
بى شك مقام عمار در ميان ياران على از همه والاتر و نظريه او مورد قبول اصحاب بود. ابو زينب هنگام حركت بصفين ترديد داشت كه چگونه ممكن است ريختن خون مسلم بر مسلم جايز باشد تا آنكه با عمار تماس گرفت و مى‏گويد همينكه عمار گفت اينها دشمن خدا هستند اضطراب من برطرف شد و بدون تشويش بسوى هدف حركت كردم.